Zowel in 2018 als in 2020 riepen de deelnemers aan een poll van Toerisme Oost-Vlaanderen de Muziekbosroute uit tot de mooiste wandelroute. Geen wonder want in het Muziekbos valt er heel wat te zien en te beleven: een blauwe zee van boshyacinten, mysterieuze grafheuvels uit de Bronstijd, een opmerkelijke toren, pittige hoogtemeters en vooral heel veel natuurpracht. Tijdens de Koning(in) van het Muziekbos sparen we dit allemaal op voor de grote finale.

Starten doen we namelijk in Louise-Marie, een gehucht op de grens tussen Maarkedal en Ronse. De naam verwijst naar de allereerste koningin van België, Louise-Marie d'Orléans. Een onverharde dreef voert ons langs de zandgroeve. Na iets meer dan één kilometer nemen de deelnemers aan de korte afstand afscheid van de liefhebbers van het lange werk. Die duiken het Bos Ter Eecken in. Tijdens één van de verkenningen maakten we hier kennis met een reetje. Stil zijn, is de boodschap.

Via hoofdzakelijk onverharde paden trekken we richting Schorisse. Daar ligt de Kaperij (ook wel het Bosgat genoemd) op ons te wachten. Geen onoverkomelijke beklimming, maar ze zorgt wel voor enkele streepjes op de carrosserie. Tijdens de dalende passage door het Bos Ter Rijst is er gelukkig wat tijd om op adem te komen. Een lang stuk onverhard brengt ons naar Koekamer. In dit gehucht brak in 1788 een boerenopstand uit. Vanaf hier komen alle deelnemers weer samen.

Net op tijd want we naderen nu snel het Sint-Pietersbos. Een pareltje met enkele veteranenbomen. In tegenstelling tot vele andere bossen uit de regio richtten de Duitsers hier tijdens de eerste Wereldoorlog geen kaalslag aan. Hier vind je nog zomereiken en essen van meer dan 150 jaar oud. Een smal vlonderpad brengt ons naar de overkant van de Bronbeek waarna een pittige beklimming wacht.

We bereiken de top van de Kanarieberg en kunnen even recupereren tijdens de afdaling. We maken ons klaar voor de grote finale. Eerst beklimmen we de Fortuinberg. Op het steilste en meest technische stuk kunnen we ons optrekken aan de touwen. Na een snelle afdaling volgt de laatste hindernis van de dag. Wanneer je de geuzentoren in het vizier krijgt, mag je een zucht van opluchting slaken want dan heb je het ergste achter de rug. Nog een laatste knikje en dan mag je de armen in de lucht steken op het stemmige pleintje van Louise-Marie.