‘Snel’ op trage wegen …
Trage wegen, je vindt ze in vele vormen: verhard of onverhard, breed of smal, kort of lang, kronkelend of rechtlijnig … Wat hebben ze gemeenschappelijk? Ze zijn enkel toegankelijk voor zachte weggebruikers.*
Overal vind je tegenwoordig trage wegen: op het platteland, in een dorpskern of verkaveling, zelfs in de stad. Dit was ooit anders. Vele veldwegen, boswegen, kerkwegels, oude treinbeddingen, jaagpaden, … hebben een hele tijd onder druk gestaan. De vzw trage wegen en regionale landschappen hebben dit een vijftien jaar geleden stevig op de Vlaamse en lokale agenda geplaatst. Zelf heb ik in 2008 nog meegewerkt aan de inventarisatie van het Moerzeekse tragewegennetwerk.
In die eerste jaren kwamen trage wegen vaak nogal conflictueus onder de aandacht: burenruzies, processen, natuurverenigingen tegenover landbouwers …
Vandaag is het echt een verhaal van kansen en samenwerking. Het nut kan ook niet meer worden ontkend:
- Trage wegen zorgen voor een ecologische verbinding tussen natuurgebieden, waardoor tal van planten en dieren zich kunnen verspreiden over een groter gebied.
- Trage wegen zijn ook veilige verbindingen voor zachte weggebruikers, bijvoorbeeld als een alternatieve en verkeersveilige route voor schoolgaande kinderen.
- Trage wegen behoren tot de eigenheid van een dorp of een streek. Als levend erfgoed bevatten ze heel wat anekdotes en legendes. Hierbij zijn de smokkel- en molenpaadjes het gekendst. Maar sommige veldwegels gaan terug tot in de Romeinse tijd!
Het resultaat is ondertussen concreet zichtbaar in vele gemeenten. Daardoor vergroot het draagvlak automatisch. Ook voor trailrunning is het een godsgeschenk. Trailrunnen kent zijn oorsprong in bergachtig gebied. Toen het afzakte naar ons landje, werd het vooral aan de Ardennen gelinkt. En ook nu vinden nog vele georganiseerde lopen plaats in heuvelachtiger gebied zoals de Vlaamse Ardennen, Brusselse rand, … Toch is het al lang niet meer exclusief voorbehouden aan die streken. Het is als een - oef - positief virus dat zich over heel Vlaanderen verspreidt. En naar mijn mening hebben we dit voor een groot stuk te danken aan die trage wegen! Alvast in mijn eigen regio zijn de mogelijkheden om op onverharde paadjes te lopen vele malen verhoogd. Veel vergeten paadjes zijn opnieuw toegankelijk. Het vormt echt een netwerk van alternatieve en gevarieerde routes. Je moet eens heel bewust letten op de typische ‘straatnaamborden’! Ik heb dat de voorbij week ook even gedaan. Kijk maar eens naar de fotogalerij hieronder!
Dus als trailrunner mag je zeker mee ambassadeur zijn van die trage wegen. En lopen ze in jouw gemeente nog achter en hebben ze geen tragewegenbeleid … misschien kan jij het dan op de lokale agenda plaatsen? De vzw trage wegen en de regionale landschappen zullen je met plezier helpen!
*Je moet dus geen schrik hebben: ondanks de naam mag je er best wel snel op lopen ;-)